We zijn in Beijing

Eerst wil ik iedereen bedanken die gehoor heeft gegeven aan mij oproep om te reageren. Ik moet eerlijk zeggen dat we hierdoor niet het ontbijt hebben gemist, maar dit kwam omdat we vanmorgen vroeg nog geen internetverbinding hadden. Pas na het ontbijt hebben we met z'n drietjes zitten genieten van al jullie reacties. Echt heerlijk om dat hier in het verre prachtige China, waar op dit moment de vliegtuigen om onze oren vliegen, te lezen. Eerst even terug naar gisteren.

Om 15.00 uur werden we opgehaald om richting het vliegveld te vertrekken en op dat moment dachten we nog steeds dat we pas om 20.00 uur richting Beijing zouden vertrekken, want dat stond tenslotte in de papieren van Kind & Toekomst. Onze gids Emily hielp ons echter uit die droom en zij wist ons te vertellen dat we al om 18.00 uur zouden vliegen. Nu begrepen we ook waarom we al om 15.00 uur waren opgehaald. Hier waren we ontzettend blij mee, want ruim 3 uur vertoeven op een luchthaven met twee kids, waarvan een zijn middagdutje had gemist is niet fijn. Bij de paspoortcontrole hebben we afscheid moeten nemen van Emily. Of eigenlijk heeft Igor afscheid van haar genomen, want MaJin werd bijna door de douane geduwd en ik ben haar snel achterna gegaan, dus heb niet eens afscheid van haar kunnen nemen. Gelukkig heeft Igor haar nog wel namens mij heel hartelijk bedankt, want we zijn ontzettend blij met haar geweest. Ze was een van de weinige die echt goed engels spreekt en daarnaast ging ze ook heel goed met de kinderen om. Ze was dol op Noah en MaJin en tegen de jongens sprak ze amper Chinees alleen als wij dat vroegen omdat wij Jibin niet begrepen. Soms vertaalde ze vrijwillig wat ons mannetje ons duidelijk wilde maken en dat was toch ook wel handig. Op het vliegveld vroeg hij namelijk aan Sem, zoontje van onze reisgenoten, of alles wel goed met hem ging. Zo lief van hem. Ook vroeg ze hem of hij iemand miste uit het tehuis, maar volgens haar miste hij niemand en had hij het nu fijn bij ons. Als dit waar is zijn we hier natuurlijk heel erg blij mee, maar misschien is hem dat ook wel opgedragen om dit te zeggen. Hij lijkt zich in ieder geval al aardig op zijn gemak te voelen bij ons. Eenmaal door de paspoortcontrole zagen we een klein speeltoestel en daar hebben de jongens met hun grote zussen dankbaar gebruik van gemaakt. Wat hadden ze een plezier met elkaar, behalve toen onze keizer er uit moest komen was hij het daar absoluut niet mee eens en dat liet hij merken ook. Jeeeeeee, daar zit een flinke kop op. Langzaam zijn we naar de gate gelopen en niet veel later mochten we boarden. Jibin is bij het raam gaan zitten met MaJin en mij ernaast en achter ons Igor. In eerste instantie was hij nog teveel onder de indruk van alles, waardoor hij nog geen erg in de gordel had, maar toen we eenmaal in de lucht zaten moest die gordel toch echt af. Aangezien we behoorlijk veel turbulentie hadden (jawel ik werd flink op de proef gesteld naast onze kinderen), was dit niet de bedoeling en dat heeft het hele vliegtuig geweten. Kortom als onze kleine man het ergens niet mee eens is, dan laat hij dat heeeeeeeeeeeeeeel erg goed merken. Verder is het echt een schatje. Uiteindelijk na een uurtje is onze mannetje in slaap gevallen en we moesten hem wakker maken toen we al geland waren. Op de luchthaven kwamen we het eerste stel met hun zoontje tegen, zij kwamen net uit een andere provincie. Samen met hen zijn we naar het hotel gebracht waar we om 22.00 uur aankwamen. We zijn gelijk maar naar de kamer gegaan, want we zaten er inmiddels allemaal aardig doorheen. We hebben allemaal heerlijk geslapen.

Vanmorgen werden we om 7.30 uur zo’n beetje wakker. MaJin en Jibin zijn eerst samen in bad gegaan en daarna hebben wij ons klaargemaakt. Rond 9.00 uur zijn wij gaan ontbijten. Een aantal van de stellen met hun kersverse aanwinst zaten al te eten en de andere druppelden langzaam binnen. Zo ontzettend leuk om iedereen weer terug te zien en wat een geweldige kindjes allemaal. Eindelijk hebben we weer iets anders kunnen eten dan brood met ei of noodles en zelfs Jibin heeft zijn eerste stukjes brood gegeten. Als we straks terug zijn in Nederland eet hij gewoon met de pot mee. Na het ontbijt moesten we terug naar de kamer, omdat de gids langs zou komen om alle papieren te verzamelen voor het visum voor Jibin. Wij hebben toen ook de naamrol en de naamstempel van Jibin ontvangen. Deze hadden we vorige week al besteld en ze zijn echt heel mooi geworden. Voor MaJin hebben we ook gelijk maar een nieuwe naamstempel besteld, want deze vond ik toch wel een stuk mooier als diegene die zij al heeft. Na deze laatste papieren rompslomp heb ik de laatste spulletjes uit het koffer gehaald en hebben we onze zwemkleding aangetrokken. Tijd voor het zwembad. We waren met nog een Chinees gezin de enige aanwezige, maar dit mocht de pret niet drukken. Onze meisje wist niet hoe snel ze in het water moest komen en ons mannetje wilde snel haar voorbeeld volgen, maar natuurlijk niet zonder bandjes. Daar was ons mannetje het opnieuw niet mee eens, maar na een klein gevecht was hij er helemaal klaar voor. Om de nek van papa is hij voorzichtig het water in gegaan en beetje bij beetje kwam hij los. Uiteindelijk was hij volledig over zijn angst heen en had hij dolle pret samen met zijn zus. In de loop van de middag kwamen er steeds meer bekenden aan de rand van het zwembad zitten en terwijl de kids zich kostelijk vermaakten in het water, konden de papa’s en mama’s lekker even bijkletsen. Tegen 17.30 uur hebben we met veel moeite de kids uit het water gehaald om ons klaar te maken voor het eten. Met een deel van de groep zouden we in het hotel wat gaan eten. Wij waren er van overtuigd dat de kinderen wel honger zouden hebben, want beide hebben ze zo’n 5 uur in het zwembad vertoeft. Blijkbaar had de honger geen overhand over de vermoeidheid, want Jibin is boven zijn bord al in slaap gevallen en dat zelfs voordat het eten erop lag. We hebben hem toen maar even op de grond gelegd, waar hij lekker heeft liggen pitten, terwijl wij wat hebben gegeten. Toen wij klaar waren en op het punt stonden om naar de kamer te gaan, werd hij een klein beetje wakker. Gelukkig konden we hem na het uitkleden gewoon weer in zijn bedje leggen waar hij lekker verder is gaan slapen. Nu maar hopen dat hij vannacht niet van de honger wakker wordt. Inmiddels slaapt ons meisje ook en heb ik dus de tijd om jullie weer op de hoogte te brengen van onze dagelijkse bezigheden.

Nogmaals super bedankt voor al jullie leuke en lieve reacties. Blijf daar vooral mee doorgaan. En Anita ons hotel ligt zo’n 5 minuten van het vliegveld, dus het centrum is voor ons niet te belopen. Weet je misschien nog hoe het restaurant heet en waar het in de buurt was? En Wendy, wij vinden het ontzettend knap hoe jij met ons meeleeft. Ik moet regelmatig aan jullie denken en had het jullie ook zo gegund. Een hele dikke knuffel van ons voor jou.