Inmiddels een volle week in Nederland

Hoe gaat het met ons nadat we inmiddels alweer een volle week terug zijn in Nederland.

Om te beginnen hebben we niet alleen een lief/ondeugend jongetje in huis rondlopen, maar we hebben er ook nog een TeleTubbie bij gekregen. Jibin heeft wel geteld 1x naar de TeleTubbies gekeken en we horen al niets anders meer dan Oh Oooooooh. En niet alleen overdag, maar hij droomt er zelf van. Regelmatig worden wij 's nachts wakker van de kreet Oh Oooooh. Verder gaat het slapen eigenlijk wel goed. Tot voor gisteren konden we hem gewoon in bed leggen, verhaaltje voorlezen en als we dan bij ons op de kamer de TV aanzette dan ging hij lekker slapen. Gisteren lukte dit echter niet en wilde hij niet alleen gaan slapen. Ik ben toen naast zijn bedje gaan zitten en heb wat liedjes gezongen en binnen 5 minuten was hij in dromenland en kon ik alsnog naar beneden. Over het algemeen moeten we er nog zo'n 2x per nacht uit voor een aai over zijn bol en verder slaapt hij tot ongeveer half 7 door, dus dat is al heel knap van onze stoere vent.

Ook het eten gaat al veel beter. Zijn boterhammetjes zit hij echt met smaak te eten en ook fruit eten is geen straf voor hem. Vooral de druifjes zijn echt snoepjes voor hem. Spagetti, snijboontjes met aardappeltjes zijn er afgelopen dagen zonder mopperen ingegaan en je merkt ook erg goed aan hem dat hij zich heeft opengesteld voor ons eten. De eerste dagen wilde hij het gewoon niet proberen en nu is hij toch wel nieuwsgierig naar hetgeen er op zijn bord ligt.

Vandaag hebben we ontdekt dat hij van puzzelen houdt (dank je Marlou) en verder speelt hij al regelmatig zelfstandig met de little people. Buitenspelen is nog steeds niet aan hem besteed. Zodra wij aanstalten maken om naar buiten te gaan, dan duikt hij het liefst gelijk in zijn buggy. Ja, ons keizertje houdt ervan om rondgereden te worden.

MaJin en Jibin gaan zich steeds meer gedragen als broer en zus. Ze kunnen het heel leuk hebben met elkaar, maar soms kunnen ze ook weinig van elkaar hebben en vinden ze elkaar helemaal niet zo lief.
Langzaam zijn we aan het uitproberen hoe Jibin reageert als we zijn wereldje wat vergroten. Zo zijn we afgelopen vrijdag even op de koffie geweest bij mijn ouders. Dit voelt al een klein beetje vertrouwd, omdat hij opa en oma al regelmatig op skype had gezien en hij had het daar dan ook goed naar zijn zin.

Zaterdagmiddag zijn we als vanouds soep gaan eten bij de andere opa en oma. Hier waren ook 2 zussen van Igor met aanhang en dit was in eerste instantie toch wel een beetje te druk voor ons mannetje. Een hele tijd heeft hij bij Igor op schoot gezeten en negeerde hij iedereen, maar uiteindelijk heeft hij nog wel even met MaJin en nicht Jennifer gespeeld. Eenmaal thuis merkten we aan hem dat dit toch wel een beetje te veel was geweest en dat betekende de rest van de dag weer lekker cocoonen. Broer en zus zijn gezellig samen in bad geweest en daarna hebben we met z'n vieren op de bank een dvd-tje gekeken. En daar mag een bakje chips natuurlijk niet bij ontbreken.

Vandaag was MaJin's vriendin Rosalie jarig en daar wilden we toch ook even ons gezicht laten zien. We hadden afgesproken om al vroeg te gaan, want dan was de kans het grootst dat er nog geen andere visite zou zijn. We waren er om 12.00 uur en inderdaad waren we toen nog de enige. Youri en Jibin hebben elkaar een beetje afgetast en laten we zeggen dat de klik er nog niet helemaal is. Ze hebben wel even samen op de glijbaan gespeeld en een potje Chineesvoetbal laten zien, maar dat dit nu super gezellig was .... Ze zijn elkaar in ieder geval niet in de haren gevlogen, dus dat komt vast wel goed. MaJin had het prima naar haar zijn met Rosalie en Fenna en daar was het ons ook om te doen geweest. Geleidelijk aan werd het steeds drukker en uiteindelijk besloten Igor en ik Jibin mee naar huis te nemen, terwijl MaJin nog even mocht blijven. Zodra we met z'n drietjes in de auto zaten, kwam Jibin weer helemaal los. Hij had weer volop praatjes en de grootste lol om helemaal niets. Het is dus duidelijk dat ons mannetje zich het meest op zijn gemak voelt als we met z'n 3en/4en zijn. Eenmaal thuis hebben we samen gegeten en steeds riep Jibin, MaJie (MaJin) waa be je. Zo, schattig dat hij zijn zus dan toch wel mist. Om 19.00 uur werd MaJin, door Karin en Marcel thuis afgezet en hebben ze nog heel even samen televisie gekeken. Om 19.30 uur heb ik ons mannetje naar bed gebracht, maar ook vandaag ging het weer wat moeizamer. Er zijn natuurlijk ook zoveel prikkels die verwerkt moeten worden en daarnaast gaat verlatingsangst ook een steeds grotere rol spelen, dus we begrijpen het ook wel en hopen hier goed op in te spelen. We merken ook overdag dat hij steeds meer papa en mama roept, gewoon om bevestiging te krijgen dat we er zijn. Wij zien dit als positieve ontwikkelingen.

Morgen gaat Igor weer aan het werk en hij begint meteen met een late dienst, dus dat wordt nog wel even spannend. Tenslotte ziet Jibin papa wel vertrekken, maar als het goed is ziet hij papa niet thuiskomen. Hoe leg je dat een Chinees kindje van 3 jaar uit. We zullen het gaan ervaren.

Met dit verslag gaan we deze site van waarbenjij.nu afsluiten. Het complete reisverslag zullen wij in boekvorm laten afdrukken voor zowel Jibin als voor MaJin. Mochten jullie hierin nog een reactie achter willen laten dan hebben jullie hiertoe de gelegenheid t/m eind september, want dan sluiten wij de reis. Onze verdere belevenissen kunnen jullie vanaf nu weer volgen op onze oude site; oostersekanjers.blogspot.com