Testing, testing, one two, one two ...

De eerste ochtend samen ontbijten was gelijk onze eerste beproeving. MaJin wilde graag tosti eten, want dit had ze al zolang niet gegeten, dus we dachten laten we Jibin hier ook een stukje van geven. De eerste hap ging goed en toen was het over en uit. Eerst dachten we nog dat hij het gewoon niet lekker vond, dus wilden we een boterham met pate proberen, maar hij weigerde uberhaupt nog iets in zijn mond te stoppen. Wij snappen natuurlijk best wel dat het allemaal vreemd is, maar in China is hij zelf al van de noodles afgestapt en min of meer aan het brood gegaan, dus helemaal vreemd was dit niet. Hij bleef zijn lippen stijf op elkaar houden en heftig nee schudden, maar daar namen we nu geen genoegen meer mee. In China gaven we de strijd al snel op, omdat anders het personeel zich ermee ging bemoeien, maar thuis wilden we toch wat volhardener zijn. Ons doel was dat hij op zijn minst een stukje brood zou proeven, maar na een uur drama hebben we het toch maar laten varen. Eerste poging was dus mislukt en dit riep om een andere aanpak. Dan maar cadeautjes uit te pakken en kaarten open maken en dat waren er een hoop. Echt super leuk. Bedankt allemaal.

Bij het middageten zou hij 2 kansen krijgen en anders maar geen eten. Oma had heerlijke verse soep voor ons gemaakt en ons Jinnetje zat hier heerlijk van te smullen en onze kleine man in eerste instantie ook, totdat hij besefte dat hij ook groente aan het eten was en dat was natuurlijk niet de bedoeling. Stel je voor ....... Netjes werd zijn lepel plat op de soep gelegd, zodat alleen het vocht op de lepel kwam en geen stukjes groente (slim is ie wel). Nou maakt oma altijd een goed gevulde soep, dus dit lukt niet lang en toen weigerde hij dus om verder te eten. Ook goed, dan maar niets meer en we hebben uiteindelijk zijn bord opgeruimd. We hebben er deze keer dus geen drama van gemaakt. Wel hebben we MaJin iets lekkers gegeven na het eten en Jibin niet.

's Middags zijn we even naar mijn ouders gewandeld (Igor was niet lekker en voelde zich niet in staat om te rijden) en in plaats van onze kat Joop op te gaan halen, hebben we hem dus even een bezoekje gebracht. Dat vond oma natuurlijk helemaal niet erg en ik denk dat dit ook wel goed is geweest, want ons mannetje moet op dit moment nog niets van Joop weten. Dat wordt straks flink wennen thuis. Samen met MaJin en oma heeft Jibin lekker met de bal gespeeld en een lol dat ze hadden met z'n drieen en Igor en ik hebben het met een big smile aanschouwd. Na een uurtje zijn we weer gegaan en hebben we snel nog even boodschappen gedaan voor het avondeten (toch handig dat de AH op zondag open is).
MaJin wilde heel graag pizza en omdat het haar laatste vrije dag was vonden wij dit goed. Igor zou beschuit eten en ik wilde toch graag wat gezonder eten, dus dat was lekker handig om Jibin iets bij te brengen. Het werd andijviestamp met rookworst. Dit laatste was in ieder geval iets waarvan ik wist dat hij dat luste. Toen de groene brij op zijn bord lag, zag ik hem heel bedenkelijk kijken. De worstje gingen er goed in, maar toen .... Opnieuw weigerde hij de stamp te proberen, maar toen ik eerst een vleesje op een lepel legde en daar overheen de stamp schepte was het toch aantrekkelijk genoeg om het te proberen en zo gebeurde het dat hij zijn hele bord zonder mopperen leeg at. Wat waren wij trots op onze vent en ook wel een beetje op ons zelf. Dat wat betreft het eten.

Tussen Jibin en MaJin ging het vandaag wat moeizaam. Vooral ons meisje heeft er toch wel moeite mee dat er een klein mannetje in haar terratorium is binnengedrongen. Het liefst wilde ze dat hij nergens aan zou komen en was Jibin ergens mee aan het spelen dan bemoeide zij zich er gelijk mee en dat werd niet altijd gewaardeerd door haar broertje tot grote ergenis van MaJin. Het valt natuurlijk ook niet mee na 7 jaar enig kind te zijn geweest, nu alles te moeten delen en dat begrijpen we maar al te goed, maar we zullen hierin toch een weg moeten vinden. Gelukkig zijn er ook genoeg momenten dat ze het wel leuk hebben met elkaar. Zoals 's avonds samen in bad gaan en toen Jibin in bed lag, heeft MaJin nog aan haar broertje voorgelezen en dat is natuurlijk super lief.

Vandaag lijkt het dat we allemaal al over de jetlag heen zijn. Ons mannetje heeft de hele nacht in zijn eigen bedje geslapen, waar hij om 6.20 uur in wakker werd, maar je hoort ons niet klagen. Ook wij hebben tot ongeveer die tijd geslapen, dus ik voelde me aardig fit toen we opstonden. Jibin is bij zijn zus in bed gaan liggen, zodat wij ons even konden klaarmaken en daarna zijn we met z’n vieren naar beneden gegaan. We stelden ons alweer helemaal in op een boterhammengevecht, maar dat was nergens voor nodig, want ons mannetje at zonder problemen zijn boterham op met voor de helft worst en de andere helft pate. Heerlijk dat dit zo soepel ging. Langzaam hebben we ook de kids verder klaargemaakt, want tenslotte moest MaJin weer naar school. Op maandag beginnen ze met gymles, dus dat uurtje hebben we nog gespijbeld, maar om 9.30 uur zaten we met z’n viertjes in de klas te wachten op alle kinderen. Er hing een groot blad op de muur met daarop Welkom thuis MaJin en Jibin met daar omheen allemaal balonnen, is dat niet super lief. Toen haar klasgenootjes MaJin zagen werd ze helemaal fijn geknuffeld, wat waren ze blij om haar te zien en dat doet een moederhart natuurlijk helemaal smelten. In de kring hebben we over onze reis vertelt en vervolgens heeft MaJin de eetstokjes en panda chocolaatjes uitgedeeld. Toen was het tijd voor ons om te gaan en dat vond Jibin helemaal niet erg, want al die belangstelling vond hij toch wel een beetje eng en hij kroop bijna helemaal in papa. Ook op het schoolplein werden we nog meerdere keren aangesproken, dus eenmaal thuis was er nog net tijd voor een kop koffie en toen moesten we alweer terug om MaJin weer op te halen. Mijn zus zou ook op het schoolplein staan, want zij had het tenslotte zaterdag allemaal moeten missen. In tranen kwam ze ons al tegemoet gelopen, maar die verdwenen snel nadat ze ons mannetje eenmaal had gezien. Jibin heeft de familie al aardig voor zich weten te winnen, dus die kan in hun ogen voorlopig nog geen kwaad doen. Na even lekker bij te hebben kunnen kletsen zijn we om 12.30 uur snel naar huis gelopen voor een boterham, want binnen het uur moesten we tenslotte weer terug zijn. Alle indrukken van de ochtend waren ons mannetje blijkbaar toch te veel geworden, want geheel knock-out arriveerden we thuis. We hebben hem maar lekker laten slapen terwijl wij wat aten. Straks als we MaJin weg hadden gebracht zouden we Jibin nog wel een boterham geven. Helaas werd hij pas om 14.30 uur wakker en dat vond ik wat laat om hem nog uitgebreid te laten eten en dus hebben we hem wat rijstwafeltjes gegeven. Vervolgens zijn we opnieuw met z’n drieen naar school gegaan, want nu zouden de kinderen van mijn zus aan school staan, want ook zij wilden hun neefje graag in levende lijve zien. Jibin reageerde heel goed op hen en had al de grootste lol met Jurre. MaJin wilde graag afspreken en is met een vriendinnetje mee gegaan. Ze was zo blij dat ze gewoon weer lekker naar school kon en haar vriendinnen weer zag, we zagen gelijk weer een ander meisje. Toen ze weer thuis was, was ze ook wel weer blij om haar broertje te zien en andersom was dit ook het geval. Samen hebben ze toen nog even gespeeld, voordat we gingen eten.

Het eten was deze keer weer wat minder succesvol, maar opnieuw hebben we hier een niet al te groot drama van gemaakt, want toen hij ging vervelen met zijn groente hebben we gewoon zijn bord weggezet en was het klaar (morgen maar eens wortelpuree proberen). Dit betekende wel dat hij geen toetje kreeg, maar ook daar deed hij niet echt moeilijk over. Na het eten hebben MaJin en Jibin buiten nog even geschommeld en toen hebben we ons mannetje in bad gedaan en daarna in bed gelegd en was er dus nog even quality time met ons meisje. Heerlijk om te zien dat het vandaag zoveel beter ging met haar. En ook ons mannetje doet het fantastisch (behalve groente eten).

Dus groetjes van twee hele trotse ouders.