Een wat mindere dag voor ons mannetje

Gisterenavond hadden we ons voorgenomen om deze ochtend lekker rustig op te starten en als we hierdoor het ontbijt zouden missen dan zou dat gewoon pech zijn. We komen echt niet om van de honger. Het liep echter anders en na een gebroken nacht voor mij, omdat Jibin nogal droomt, was iedereen om 7.00 uur alweer wakker. Ons mannetje start altijd rustig op maar na een poosje was hij weer de vrolijkheid zelf. Samen met papa heeft hij onder de douche gestaan en beetje bij beetje komt hij dichterbij de straal. We zagen wel gelijk dat hij inmiddels ook rode bultjes op zijn rompje had staan en in zijn liezen en op zijn hoofd. Dit ziet eruit als waterpokken. Bij de overdracht hadden we al wel gezien dat hij een bultje op zijn lip en bij zijn oog had zitten, maar in eerste instantie dachten wij dat dit door de stress of van de warmte kwam. Ook onze medereizigers die in de medische sector zitten waren van mening dat het de waterpokken waren, dus bij thuiskomst weten we in ieder geval dat hij deze dan heeft gehad. Hij was wel wat hangerig, maar verder leek hij er weinig last van te hebben. Tijdens het ontbijt at hij wel weinig en toen Igor en ik na het ontbijt besloten even een stuk te gaan wandelen, wist ons mannetje niet hoe snel hij in de buggy moest klimmen. Dit vindt hij echt heerlijk en hij zit dan helemaal ontspannen om hem heen te kijken. Jan had ook wel zin in een ommetje met zijn zoon, maar Marianne besloot lekker even op de kamer te blijven, dus de meisjes hadden geluk en konden lekker in het hotel blijven. Wij zijn de ondergrondse shoppingmall in gegaan, waarvan ik in eerste instantie dacht dat het een metrostation was. Het was hier lekker koel en heel rustig voor Chengdu-begrippen. De winkeltjes op zich waren niet veel bijzonders, maar op deze wijze kwamen we wel veilig aan bij de bovengrondse grote winkelstraat. Hier hebben we ook nog even rondgelopen, maar het was behoorlijk warm, dus tijd om ondergronds weer terug te keren. Eenmaal terug op de hotelkamer hebben we geprobeerd Jibin even te laten slapen, maar hier had meneertje geen zin in ondanks dat hij ontzettend moe was. Hij heeft dan ook even naar de Chinese televisie zitten kijken, terwijl ik met Karin aan het skypen was over hoe we het probleem van de weblog gingen oplossen. Na het skypen hebben we met de andere familie een taxi genomen naar het People's Park, waar we beide op verschillende punten werden afgezet. Na wat sms verkeer hebben we elkaar toch weer gevonden en zijn we samen door het park gelopen. Je kijkt hier je ogen uit, want wat is hier een bedrijvigheid. Er wordt hier heel veel gedanst, (vals) gezongen, gekaligrafeerd met water op de stenen, gekaart en strooplollies gemaakt. We hebben hier heerlijk rondgewandeld en mooie foto's gemaakt. Na zo'n twee uur zijn we weer richting een uitgang gewandeld en besloten wij terug te lopen naar het hotel, terwijl Jan en Marianne met de kids een taxi terug zouden nemen (wat hier overigens niet meevalt). Op de terugweg kwamen we nog langs de fonteinen, die ik herkende van de foto's van Bas en Colette, die ook een zoon uit Yibin hebben en dus ook in Chengdu zijn geweest. Helaas waren ze niet verlicht, maar deze week gaan we nog wel een keer 's avonds die kant op. Tijdens de terugweg is Jibin lekker in slaap gevallen en eenmaal terug in het hotel heeft hij nog zeker een uur doorgeslapen. Ons mannetje was helemaal op en dat is ook niet verwonderlijk met de waterpokken. Toen hij wakker werd was hij wat stilletjes en plotseling begon zijn lipje te trillen en kwamen de tranen. Arm mannetje, wat moet dat zwaar zijn. Je ellendig voelen bij twee nog redelijk vreemde mensen. Ook mama hield het daarbij niet droog. Toch waren we blij dat hij zijn tranen liet zien, ook al huilde hij niet vol overgave. Alleen maar de clown uithangen is ook niet goed en gelukkig heeft hij zich nu al een klein beetje aan ons over durven te geven. Weer een klein stapje in de goede richting. Na deze "ontlading" zijn we beneden in het hotel wat gaan eten en daar kwam de eerste lach alweer tevoorschijn. Hij heeft heerlijk zitten eten (noodles afgewisseld met mihoen) en ook onze buikjes zijn goed gevuld. Na het eten zijn we gelijk weer terug naar de kamer gegaan en hebben we beide kids weer onder de douche gezet. Opnieuw heeft Jibin zich goed vermaakt onder de douche en hij wordt steeds natter en natter. Zijn zus MaJin heeft hem wat gewassen en dat laat hij goed toe. Er is echt een klik tussen die twee. Na het douchen heb ik een zalfje gesmeerd op de grootste pukkels en verder heb ik hem helemaal met talkpoeder bewerkt. Al dat getut aan zijn lijfje vindt hij heerlijk en hij ontspant dan helemaal. Daarna heeft hij nog even liggen kijken hoe zijn zus op de DS speelt en hij heeft nog even gezwaaid naar oma op de skype. Uiteindelijk hebben wij hem in zijn ledikantje gezet en op zich gaat dit goed, alleen duurde het deze keer vrij lang voordat hij in slaap viel. Misschien kwam dit doordat Igor nog even een ommetje was maken, want zodra hij terug was op de kamer sliep ons mannetje binnen twee minuten. Nu liggen beide kids op bed en hopen we een keer op een goede nachtrust.