Via een omweg...

... want Marlou en Igor worden vanuit China momenteel geboycot :-) en ze kunnen geen nieuws meer op hun weblog plaatsen Nu hebben ze dus de tekst naar mij (Karin) gestuurd en ga ik t proberen. Foto's volgen hopelijk(!) later. Hier komt ie:

[27-08-2012 07:48] Vandaag stond in het teken van de Panda's. We zaten al om 7.30 uur aan het ontbijt, want om 8.30 uur zouden we worden opgehaald door onze gids Emily en de chauffeur. Ondanks de drukte op de weg waren we er toch al om 9.00 uur. Emily loodste ons vlotjes naar binnen en met een soort verlengd golfkarretje werden we naar de andere kant van het park vervoerd. Eenmaal uitgestapt zagen we al snel de eerste Panda's. Wat ontzettend bijzonder om deze prachtige beesten van zo dichtbij te kunnen bekijken. MaJin en Noah waren er ook erg van onder de indruk. Onze kleine mannetjes lieten alles maar gelaten over zich heen komen, geen idee hebbende van hoe speciaal dit eigenlijk wel niet is. Zo'n twee weken geleden is er nog een baby Panda geboren en ook daar mochten we een kijkje nemen. Wat een rare wezentjes zijn het toch, als ze pas geboren zijn. Ze worden al leuker als ze een maand of wat ouder zijn. Helaas konden we niet even op ons gemak blijven kijken, want volgens mij hadden we om precies te zijn zo'n 30 seconden om langs de ramen te lopen. Maar gelukkig hebben we een geweldige gids en die wist er nog wat seconden bij te smokkelen, dus we hebben toch nog snel foto's kunnen maken. Vervolgens zijn we weer naar de volwassen Panda's gegaan en die waren vrij actief, dus MaJin heeft daar een leuk filmpje van kunnen maken. Uiteindelijk zijn we nog naar de rode Panda's gegaan en natuurlijk de Pandashop en hier hebben we voor MaJin en Jibin een Panda knuffel gekocht en voor ons meisje nog een t-shirt en oorbellen. Wat is ze hier dolgelukkig mee en Jibin ligt nu ook lekker met zijn Panda te slapen. Na het bezoek aan het Panda Reservaat zijn we met onze gids gaan lunchen in een restaurant in het centrum van Chengdu. Emily heeft voor ons een aantal gerechten besteld en ik moet zeggen, dat had ze goed gedaan. We hebben hier heerlijk zitten eten en ook ons meisje heeft vanalles geprobeerd en we zijn dan ook super trots op haar. Jibin houdt het voornamelijk nog bij witte rijst of noodles, maar daar mag dan niets in zitten. Het kleinste puntje groen of stukje vlees wordt er tussenuit gepeuterd. Gelukkig eet hij inmiddels wel van een appel en heeft hij gisteren boontjes gegeten, dus langzaam aan komt het wel. Ons mannetje was weer aardig druk en wist van gekkigheid niet wat hij moest doen, maar dingen vernielen of iemand pijn doen, dat doet hij niet. Hij heeft alleen maar erg veel lol. Eenmaal klaar met de lunch zijn we terug naar het hotel gebracht en zijn we naar de kamer gegaan. Even een klein momentje van rust. Aangezien er toch niet geslapen werd, is Igor met Jibin uiteindelijk even naar de winkelstraat gelopen (zonder iets te kopen) en ben ik met MaJin wat schoolwerk gaan doen. Na zo'n uurtje vonden we het welletjes en heeft MaJin Noah weer opgezocht. Niet veel later kwamen de mannen ook terug en samen met Jibin ben ik op de gang met een ballon gaan spelen. We hadden beide de grootste lol en ook de band tussen ons wordt steeds hechter. Alles lijkt zo voorspoedig te gaan, maar we weten dat we er nog lang niet zijn. Om 18.00 uur Chinese tijd hebben we nog even met Pjotr en Jurre geskyped en zij waren er getuigen van dat Jibin naar hen zwaaide en hallo riep. Hij pikt best al wel wat Nederlandse woordjes op, maar natuurlijk praat hij nog volop Chinees. En ik kan jullie vertellen het is een echte kwebbelkous. Dit betekent ook dat hij met grote regelmaat ons iets wil vertellen en dat wij hem dan niet begrijpen. Best frustrerend voor alle partijen.
Vanavond zijn we bij de Pizza Hut gaan eten. Tenslotte hadden we vanmiddag al een uitgebreide Chinese lunch op, dus iets anders ging er nu ook best in. Jibin heeft heerlijke zitten smullen van de spagetti (zonder vlees) en MaJin heeft zitten genieten van een pizza. Na het eten zijn we gelijk terug naar het hotel gegaan, waar we weer veilig zijn aangekomen. Wat is het verkeer hier een chaos en oversteken doe je hier met gevaar voor eigen leven. Eenmaal in het hotel zijn de kids nog even gaan douchen en langzaam begint Jibin hier een beetje aan te wennen. Volgens de informatie die we hebben gekregen zou hij wel elke dag gewassen zijn, maar waarschijnlijk in een klein teiltje. Zonder problemen is hij deze keer naar bed gegaan en hij ligt nu lekker te ronken en dat hopen wij zodadelijk ook te gaan doen.