Een wat mindere dag voor de kids.

Vanmorgen hebben we voor onze begrippen lekker uit kunnen slapen. Jibin hebben we de hele nacht niet gehoord en vanmorgen was hij ook als laatste wakker, namelijk om 7.30 uur. Toen zijn we ons maar snel gaan wassen en aankleden, want we wilden om uiterlijk 8.30 uur aan het ontbijt zitten. Vandaag stonden het plein van de Hemelse Vrede en het Beihai Park op het programma en daarvoor moesten we om 9.30 uur in de shuttle-bus zitten. Na zo'n uur in het busje door Beijing te hebben gescheurd, werden we bij de Silk Market afgezet. Marianne en ik hebben als brugman op Jan en Igor moeten inpraten om niet opnieuw die koopjeshal in te gaan. Marco, Chantalle en de kinderen waren gezellig met ons meegegaan en die hadden ook hun zinnen gezet op het plein en het park. Jan en Marianne kozen ervoor om vanaf dit punt met de taxi naar Het Plein van de Hemelse Vrede te gaan, terwijl wij en het andere gezin dit te voet wilden doen. Dit zou ongeveer een uur lopen zijn en dit leek ons wel even lekker. Te voet zie je ook veel meer dan vanuit een taxi. Na wat oponthoud voor fotomomentjes en Chinezen die even een praatje willen maken ariveerden we inderdaad ruim een uur later bij Het Plein en wat was het hier een drukte van belang. Je kon bijna over de koppen lopen, dus het was nog een uitdaging om Jan en Marianne terug te vinden. Waar sms-en dan al niet goed voor is en al snel stonden we met z'n allen onder het portret van Mao. Snel even wat foto's geschoten en toen door naar het Beihai Park. De Verboden Stad hebben we deze keer aan ons voorbij laten gaan, want deze hadden we bij de reis van MaJin al uitgebreid bewandeld. Op naar Het Park, wat pal naast de Verboden Stad lag (dat dachten wij tenminste). Even langs de muur van de Verboden Stad de straat uitlopen en dan de hoek om en dan zijn we er ongeveer. Nou helaas die vlieger ging niet op. Een centimeter op de kaart is toch al gauw zo'n half uur lopen en het waren er minimaal 3, dus voor mijn gevoel hebben we ruim anderhalf uur gelopen, voordat we bij de ingang van het park stonden en toen hadden Luna en MaJin er al ruim een uur opzitten, dus die meiden waren alles behalve vrolijk en neem ze dat eens kwalijk. Wij baalden er zo van dat we dit niet beter hadden uitgezocht, maar van de andere kant op de kaart leek het echt maar een klein stukje. Eenmaal in het park zijn we gelijk op het eerste beste bankje geploft en hebben de kids wat gegeten. Wij waren gelukkig zo slim geweest om 2 bakjes al klaargemaakte instant noodles mee te nemen, want nergens was er in eerste instantie een kraampje met wat eetbaars te bekennen. Na deze korte pauze zijn we het park verder ingelopen en ik denk dat op een heldere dag het werkelijk een prachtig park is. Nu zag alles er wat somber en grijs uit en er waren ook weinig activiteiten te bekennen. Slechts een enkele Chinees was aan het dansen of stond wat te rekken en strekken, verder was het vrij rustig ( op zich ook weleens lekker). Wat is het dan toch fijn dat je met leuke mensen op pad bent en dat de meiden het ook zo goed met elkaar kunnen vinden, want dan is elke dag een geslaagde dag. Op een bepaald punt hebben we de "Ferryboot" terug naar de andere kant gepakt en zijn we weer richting uitgang gelopen. Gelukkig heb ik toch nog tal van mooie plaatjes kunnen schieten, waar helaas wel het zonnetje op ontbreekt. Eenmaal buiten het park hebben we deze keer een taxi genomen om terug naar het hotel te gaan. Zelfs 10 meter lopen was geen optie meer voor onze grote meid. Binnen 40 minuten waren we "thuis" en dat voor nog geen 15,-euro. Waarschijnlijk nog te duur, maar we hadden werkelijk geen puf meer om te onderhandelen. Zelfs Igor niet. Terug op de hotelkamer hebben MaJin en Jibin met de nieuw aangeschaft blokjes gespeeld en wat hadden ze toch weer een lol met elkaar. MaJin had een soort toren gemaakt en Jibin zag dit gelijk als geweer. Een echte jongen dus.

Vanavond hebben we opnieuw in het hotel gegeten, maar nu weer in het restaurant met westerse gerechten. Vanwege de regen en de vermoeidheid van de kinderen hadden we weer geen zin om het buiten de deur te zoeken. We hebben dit gezellig met ons clubje van vandaag gedaan en het is leuk om dan te zien dat de kinderen steeds makkelijker met elkaar spelen ( en ruzie maken). Eenmaal klaar met eten zijn Marianne en ik samen nog even op pad gegaan voor de laatste souveniers en dan zie je maar weer dat wij niet kunnen tippen aan de afdingkunsten van onze mannen. We zijn waarschijnlijk nog net niet uitgelachen (of wel) door de eigenaar van de winkel. Ach, kan ons het schelen. Toen we terugkwamen in het hotel, sliepen de kleine mannen al en zijn wij gezellig nog even op de gang beland met nog een stel andere reisgenoten, vandaar dat dit verslag opnieuw wat later verschijnt. We hebben tot bijna 22.00 uur zitten keuvelen en toen was het de hoogste tijd om ook de meiden naar bed te brengen. Igor en nog een paar andere mannen zijn weer de hotelbar ingedoken, waar Jan al diverse avonden een optreden geeft aan "alle" mensen in de bar. Hij blijkt een groot succes te zijn.

In eerste instantie zou morgen opnieuw een rust- en inpakdag zijn, maar gezien het mindere weer en het zwembad wat inmiddels groen ziet van de alg (vanwege de restauratie-werkzaamheden van het binnenbad, waarmee ze eergisteren zijn begonnen en waardoor de zuiveringsinstalatie is afgesloten), hebben we besloten om 's morgens toch nog even naar het Olympisch Stadion te gaan. We gaan met de taxi en laten ons voor het stadion afzetten. Hiermee beperken we hopelijk de loopafstanden voor de kinderen. We moeten wel op tijd terug zijn, want 's middags komt Grace, onze gids, de paspoorten met visum van de kinderen brengen. De bedoeling is om daarna met de hele groep bij de Hotpot te gaan eten. Dit lijkt ons een leuke afsluiting van deze bijzondere reis.

Morgen dus het laatste verslag vanuit China en daarna mogen we lekker naar huis. Hier hebben we inmiddels alle drie wel heel veel zin in. Voor Jibin ligt dat natuurlijk wel anders, maar ook hem wacht een mooie toekomst in Nederland. We kunnen haast niet wachten om iedereen weer te zien. Sorry lieve familie dat het de laatste dagen niet zo lukt met skypen, maar zoals jullie lezen zijn we druk en de tijden zijn ook een beetje ongunstig, dus we hopen dat het morgen nog even gaat lukken.

Ook wil ik jullie allemaal bedanken voor de ontzettende lieve reacties die jullie aan MaJin hebben gericht. Deels heeft ze ze zelf gelezen en de rest heb ik aan haar voorgelezen. Ze begon er helemaal van te stralen, echt heerlijk om te zien. Bedankt allemaal.