Nu officieel Jibin Jialin Hensen

De avond begon gisteren goed en iets na negenen waren beide kids in dromenland. Helaas hielden de mooie dromen er voor ons mannetje om 4.00 uur mee op en huilend werd hij wakker. Na even te hebben geprobeerd hem in zijn eigen bedje weer in te laten slapen hebben wij hem uiteindelijk toch tussen ons in genomen. Een hele poos heeft hij rustig wakker gelegen ( met de knuf van Suus, wat een wonder aap) en uiteindelijk is hij tegen zessen nog even in slaap gevallen om vervolgens om 7.15 uur klaar wakker te zijn. Ook zijn grote zus werd hierdoor wakker en tja, dan is het gedaan met de rust. Broer en zus hebben gezellig samen zitten dollen en er is duidelijk al meer een klik dan gisteren en dat vinden wij zo ontzettend fijn voor ons meisje. Uiteindelijk zijn we ons gaan aankleden en ook Jibin kreeg zijn nieuwe kleren aan. Maat 92/98 past perfect en ook de schoenen maat 25 zitten als gegoten. Samen met de andere familie zijn we gaan ontbijten en broer en zus hebben heerlijk noodles gegeten ( het lijken net Chinesen). Tegenover onze tafel hing een tv en Jibin was volledig geobsedeerd door het beeld, dus opa je hebt een tv-maatje gevonden. Er stond namelijk sport op. Na het ontbijt zijn de mannen kopieen gaan maken van papieren die we vanmiddag nodig hadden om de adoptie officieel te maken. Sem en Jibin zijn met de papa's meegegaan en volgens Igor hebben de jongens dan hele gesprekken met elkaar. Wat zouden wij graag willen weten wat ze elkaar te vertellen hebben. Toen ze terug waren hebben MaJin en Jibin nog samen gespeeld en er is al zoveel meer interaktie dan gisteren, dus dat zit wel goed met die twee. Jibin lijkt zich al aardig thuis te voelen en dat al na een dag. We zien vandaag een heel ander mannetje en oooooooooooooh wat kan hij ondeugend zijn. Hij is ons flink aan het testen en lacht ons vervolgens recht in ons gezicht uit. Ik denk dat we nog wel wat met hem te stellen krijgen, maar ook dat komt allemaal wel weer goed. Het zijn allemaal heel onschuldige dingen, hij maakt niets kapot en doet niemand pijn en de rest kunnen we wel handelen. Om 13.15 uur moesten we in nette kleding (geen korte broeken of joggingpakken) in de lobby staan, want om 14.00 uur werden we op het Civiel Bureau verwacht, waar gisteren ook de overdracht had plaatsgevonden. Hier vond nu het officiele gedeelte van de adoptie plaats en na een uur mochten wij ons officieel de ouders en grote zus van Jibin Jialin Hensen noemen. Het ging allemaal zeer voorspoedig, want Emily onze gids had alle voorbereidingen al gedaan en wij hoefden alleen nog maar te tekenen en te betalen. Ook de directeur van het tehuis en een van de nanny's waren hierbij aanwezig. Voor beide jongens was dit wel een beetje verwarrend, maar wij waren blij dat ze er nog even waren. Voor ons een teken dat ze toch erg begaan zijn met de kinderen. We hebben ook moeten beloven om regelmatig foto's te mailen en dat gaan we ook zeker doen. We zijn er van overtuigd dat onze jongens het daar heel goed hebben gehad en dat is een hele fijne gedachte. Helaas mogen we het tehuis nu niet bezoeken, maar mochten we over een paar jaar met onze kinderen terug zijn in China, dan zijn we van harte welkom. Daar gaan we zeker in de toekomst gebruik van maken. Eenmaal weer terug in het hotel is Jibin met papa een dutje gaan doen en ben ik met MaJin wat schoolwerk gaan maken. Dat moet tenslotte ook gebeuren. Rond 17.30 uur werd ie wakker en toen hebben we zitten skypen met opa en oma, Ingrid en de kids en als laatste mijn zus, die vanuit haar werk al het mogelijke heeft gedaan om verbinding te krijgen. Nadat de hele afdeling was opgetrommeld om het probleem van het beeld op te lossen, heeft zij uiteindelijk toch de eerste live beelden kunnen zien. Na dit alles zijn we met z'n allen nog even Chengdu in gegaan om wat te eten. Daar we er iemand bij hebben zitten die niet heel erg van Chinees eten houdt en daardoor de afgelopen 3 dagen nog niet veel had gegeten zijn we naar de Mac gegaan. Wij waren erg benieuwd wat Jibin hiervan zou vinden, maar ik heb een sterk vermoeden dat dit niet nieuw voor hem was. Hij dook namelijk op de frietjes af, terwijl het dienblad nog maar amper op tafel stond. Hij heeft lekker zitten smullen en de meiden vonden het ook geen straf. Eenmaal weer terug in het hotel loopt ons mannetje vlot mee naar de kamer en hier hebben we nog even lekker geknuffeld met elkaar. Ook zijn vandaag de eerste kusjes uitgedeeld en we hebben er alle drie een van hem mogen ontvangen. Wat was MaJin hier blij mee. Het slapen gaan gaat nog wel moeizaam, maar dat is heel begrijpelijk. We proberen hem gerust te stellen en bij hem te zitten totdat hij slaap en vanavond was dat pas om 22.15 uur. Nu maar hopen dat hij wel de hele nacht doorslaapt. Morgen hebben we geen verplichtingen, dus we kijken wel wat we gaan doen.

Er komen weer foto's bij het verslag, maar of dit vanavond nog lukt is niet zeker.