Vandaag 3 weken geleden

Vandaag is het precies 3 weken geleden dat ons mannetje ons leven kwam ingewandeld. Wat was hij onder de indruk van alles, maar wat sloeg hij zich er dapper doorheen. Binnen een half uur hadden we al een eerste innemende lach, maar natuurlijk was er ook verdriet toen de nanny en de directeur vertrokken. Inmiddels is hij al niet meer weg te denken uit ons gezin en wat past hij zich makkelijk aan. Zo bijzonder hoe flexibel kinderen zijn en dat geldt ook voor MaJin die zich al helemaal schikt in haar rol van grote zus. Sinds we terug zijn is ze erg behulpzaam en nu ze haar eigen dingen weer kan doen, kan ze ook veel meer van haar broertje hebben. Het loopt dus allemaal erg lekker en we genieten volop.
Inmiddels zijn we ook alweer een aantal dagen in Nederland en het eerste bezoek aan de gemeente is al afgelegd. Hierbij hebben we een formulier ontvangen dat we Jibin hebben aangemeld voor de inschrijving in het GBA. Voor de inschrijving zelf hebben we op 11 oktober pas weer een afspraak staan, want ze hebben een enorme wachtlijst i.v.m.de instroming van studenten.
Gisteren zijn we naar het ziekenhuis geweest voor een complete adoptie-screening. Ook hier heeft hij zich heel dapper gedragen en op het eerste gezicht oogt onze grote jongen gezond. Natuurlijk moeten we de bloeduitslagen en het onderzoek van de urine en ontlasting nog afwachten, maar voor nu lijkt alles in orde. Ben wel erg benieuwd of we nog een inhaalslag moeten maken wat betreft de inentingen. Over 2 weken hebben we een telefonische afspraak om de eerste bevindingen te bespreken en 4 weken later volgt er een tweede telefonisch afspraak.
Verder slaapt Jibin al lekker in zijn eigen bedje op zijn eigen kamertje. Hij slaapt erg snel in en slaapt de hele nacht door (dat was bij MaJin wel anders). Wel horen we meerdere malen per nacht nog wat kreten, maar met een aai over zijn bol is hij gelijk weer rustig. Boterhammen gaan er inmiddels ook probleemloos in, alleen het avondeten wil nog niet zo lukken. Ach, we mogen natuurlijk nog niet al te veel van hem verwachten, hij doet het al zo goed. Hij praat steeds meer Nederlandse woordjes na en hij begrijpt ons ook steeds beter (nu wij hem nog). Al meerdere keren heeft hij ons duidelijk willen maken dat hij naar de WC moest (grote boodschap), maar wij klunzen begrepen hem dan weer niet en dan is het eigen schuld dikke bult. Ook is ons mannetje erg opruimerig en na het eten zet hij uit zichzelf zijn glaasje en bordjel in de vaatwasser. Ik hoop dat hij dit de komende 15 jaar ook nog blijft doen. Het alleen spelen is nog wel wat lastig voor hem en wij zijn er nog niet helemaal uit waar zijn interesse ligt. Volgens zijn rapport houdt hij van buitenspelen, maar voor alsnog is hij dat hier binnen 10 minuten al wel weer beu. Van de fiets met zijwieltjes, het loopfietsje, de voetbal en de glijbaan wordt dus nog niet veel gebruik gemaakt. Ook naar de auto’s die overal in huis rondslingeren, wordt weinig omgekeken en dit zou toch zijn favoriete speelgoed zijn. Alleen de Winnie de Pooh laptop weet hij overal te vinden en de muziekjes daarop zijn favoriet. We expirimenteren nog wat met Little People en blokjes en we hebben MaJin gevraagd dit wat vaker met hem te doen, want tenslotte is zij toch wel het grote voorbeeld van ons mannetje. Veel wat zij doet, doet Jibin na.
Vanavond hebben we voor de verandering eens gezellig met z’n vieren aan tafel gezeten en Jibin heeft keurig zijn gebakken aardappeltjes, bloemkool en vissticks opgegeten. Ook begrepen wij hem op tijd toen hij aan gaf dat hij naar de WC moest. YESSSSSSSSSSSS papa en mama leren het nog wel.